सेतु/Bridge

असमीया कविता
ज्ञान पुजारी
कविता
अबउसो म निश्चिन्त भएर
अपहृत बन्दी हुनसक्नेछु
अनि हजार आलोकवर्षको निम्ति ढुङ्गा भइरहनेछु।

नदी सबैको टुङ्गो छ। नदी त कल्पचित्र नै हो
बर्खा त साउनको खेतमा टाँसिनेगर्छ
हिउँद सुकेर गए मेरो छातीभित्र पस्छ
कल्पचित्र नै हुन सबै।

सिटी बसमा चढ़्नै हुन्न, खलासी चिच्याइहाल्छ-
"दाज्यू, पछि सरिदिनोस, दाज्यू पछि सरिदिनोस।"
पछि सरिरहेको छु, अझै पछि सरिरहेको छु
फेरी कराउँछ- "दाज्यू निहुरिदिनुहोस, निहुरिदिनुहोस।"
निहुरिरहेको छु, निहुरिरहेको छु
झन बाउन्ने हुँदै गइहेको छु।

साथीहरूले भेट्नै हुन्न, सोधिहाल्छन-
"के गर्दैछौ हिजोआज, के गर्दैछौ?"
म भन्नेगर्छु- "अपहृत बन्दी भएको छु।"

गुवाहाटीमा जमीन छ? घर बनायौ? घर
घर

मेरो घर छँदैछ नि। गुफामा घर छ
गुफाको छानो छ। गुफाको आँगन छ।

साभार: आरोहण-४, जुलाई २००३